In de verhalenbundel "Fabriekskaai", van Ingrid Lenaerts leest men de nostalgie die zij meedraagt uit haar jeugd. De herinneringen die soms pijn doen, kwellen, maar ook weer blij maken en verheugen. De vele vragen die zij als kind stelde, zijn vragen gebleven die zij nu door een andere bril bekijkt. Zo herinnert zij zich Pépé die een "ouderdomsziekte" had, maar nu weet zij wel wat deze kwaal inhoudt.
Hoe vroeger alles in een keuken moest gebeuren, het drinken van oudere mannen van hun dagelijkse borrel, het koken op een Leuvense stoof, de dieren voeren enzovoort .Ze beseft maar al te goed dat de tijd verder tikt en weet dat toen in de huiskamer het Heilig Hartbeeld een voorname plaats innam.
Eieren verkopen in een "Stamenee" (café) was toen de normaalste zaak. Maar ze had als kind geen verklaring voor het feit dat de waardin het ganse jaar door de chocolade eieren verborgen hield, om ze met Pasen tevoorschijn te halen.
Ook het geloof, dat door sommigen met voeten werd getreden verontwaardigde heel veel mensen. Tantan was één van hen die zich daar ook fenomenaal aan ergerde.
Herinneringen aan de kleuterklas, waar de properheid van het toilet te wensen overliet kan Ingrid niet uit haar denken verplaatsen.
"Fabriekskaai" is een verhalenbundel met een sappige verteltrant die vraagt om verder te lezen. Het West-Vlaamse dialect vraagt wel enige aandacht, maar is zeer leuk . Al de lezers die deze bundel ter hand nemen zullen zeker met een glimlach op het gezicht ervaren hoe Tantan indruk maakte op het jonge leven van Ingrid, en waar zij ons nu van laat genieten.
Edith Oeyen
